Gloria Fan Duan realiseerde met behulp van geavanceerde computer- en digitale technologieën een innovatief digitaal animatiewerk geïnspireerd op Bauhaus-textielontwerp. Het werk verstrengelt meerdere draden van hoop en harmonie door hun gedeelde esthetiek van abstractie uit het formalisme van Bauhaus te laten overlappen met het formalisme van Zen, en door textiel te verbinden met computerondersteunde ontwerpen. Anni Albers' knoopschilderijen zijn bepalend voor de manier waarop zij traditioneel mannelijke en vrouwelijke media in een nieuw jasje steekt. Ze balanceert het traditioneel vrouwelijke Aziatische ambachtelijke onderwerp van wensknopen, textiel en computergebruik met mannelijke onderwerpen als Zen en beeldhouwkunst.

Lauren Januhowski creëerde een stoffen kamerscherm, geïnspireerd door de weefsters van Bauhaus, waarbij ze een mix van monoprint en naaitechnieken gebruikte om haar stof te creëren en samen te stellen. Haar werk is zeer gedetailleerd en verbonden met de naaitechnieken van haar familie; ze mengt inkt, bedrukt elk stuk stof, snijdt letters met de hand en borduurt kleine details op elk stuk. In de verhalen die haar werken vertellen, gebruikt Lauren de stemmen van vrouwelijke personages die ze samenstelt op basis van persoonlijke gebeurtenissen, facetten van haar persoonlijkheid, compilaties uit gesprekken met de vrouwen in haar leven, en afgeluisterde gesprekken. Met haar projecten wil Lauren Januhowski een complex en veelzijdig beeld van de vrouw neerzetten, als een lappendeken, terwijl ze de emotionele en maatschappelijke complicaties waar we als vrouwen samen mee te maken hebben, actief aan de kaak stelt. Harmonie komt in haar werk tot uiting door de verbeelding van een harmonieuze samenwerkingsrelatie tussen vrouwen. Dit refereert niet alleen aan de inspirerende samenwerking tussen de vrouwen in de Bauhaus weefwerkplaats, maar ook aan de eigen band die The Women Bauhaus Collective tijdens dit unieke, inspirerende project heeft gecreëerd.

Jasmine Deporta ontwikkelde een surrealistische fotografische sculptuur geïnspireerd door het vrouwelijk lichaam. Haar werk verbeeldt haar omgeving en relaties en is een persoonlijke reflectie op verlangen en identiteit. Werken in het nu, samen met ruimte laten voor toeval en intuïtie, maakt deel uit van haar werkwijze. Met een fascinatie voor materialiteit in haar installaties worden beelden voelbaar en multidimensionaal. Ze combineert performatieve gebaren, intieme ontmoetingen en alledaagse symboliek tot nieuwe scenario's.  Haar kunst is onder andere geïnspireerd door de 'Harmonieleer' van Gertrud Grunow en haar onderzoek naar het harmonieuze gebruik van alle zintuigen. In tegenstelling tot de rationele, geometrische vormentaal, nam zij deel aan de benadering van het lichaam en de zintuigen, die de haast etherische, zwevende figuur in haar werk inspireerde.

Talia Golchin presenteert een innemende digitale sculptuur geïnspireerd door de synergie tussen de geest, het lichaam en het universum.  In deze context richt haar werk zich op harmonie die wordt uitgedrukt als de stroom van energie door beweging, gecombineerd met stilstand en verbondenheid uitgedrukt door de vrouwelijke vorm. De abstractie van het vrouwelijk lichaam als vloeiende in elkaar grijpende cirkels en bollen, gesynchroniseerd met de stroom van energie, benadrukt de levenskracht en de verbinding tussen de natuurlijke omgeving met macro-elementen van het lichaam, en de samenstellende delen, 'de cel'.  De vrouwelijke vorm is de schepper, en de cellen zijn de basis van de levenskracht. Met behulp van dit concept creëert Talia een gevoel van eenheid en verbondenheid dat wordt verkend door haar eigen interpretatie van harmonie. Haar werk is beïnvloed door Bauhaus via de eenvoud van vorm en kleur, met euforisch geel en oranje naast rustiger blauw, wat zorgt voor harmonie en vloeibaarheid in de kunst die de band van La Prairie met de natuur viert.